Wanneer ik Wikipedia een definitie van 'escapisme' laat ophoesten, krijg ik te lezen dat het de psychologische neiging of gewoonte is om de zorgen van het alledaagse leven en de daarbij horende verplichtingen te vergeten. Het was indertijd typisch gedrag in de romantische stroming die niet zo happig was op de koude, machinale ontwikkeling van de wereld. Dat laatste heb je waarschijnlijk genegeerd. Je bent nu namelijk bezig jezelf ervan te overtuigen dat je helemaal niet lui of afgeleid bent, maar gewoon een romanticus. Elk excuus is goed om te procrastineren, nietwaar?
Wel, het niet-leren-spel van Kosmo, punten voor wie de referentie snapt, zou eigenlijk wel eens de redding kunnen zijn. Niet per se van je cijfer, maar van jezelf, van je brein. Maar dat brein moet anderzijds die cijfers realiseren. De naam van het spel is mindfulness, en ook al leg je evengoed alle werk rondom je even neer, het is eigenlijk net de zuivere tegenpool van escapisme.
We zijn zo jong al zo veeleisend geworden, we zijn drukker dan mieren en meer gestrest dan bij gebrek aan metafoor een kip met stress. Sta eens stil bij jezelf, bij je dag van vandaag. Wat moet je nog allemaal doen, hoeveel doelen heb je vandaag nog te bereiken of af te werken, hoe laat ga je daardoor slapen? In een maatschappij als de onze is tijd zeldzamer geworden dan goud. Depressies en burn-outs zijn het nieuwe onkruid en tegenwoordig heb je vijf universitaire diploma’s nodig om in een Delhaize te belanden. Ergens is dat heel indrukwekkend en positief, de mens is nog nooit zo actief en ontwikkeld geweest, maar ook nog nooit zo grijs en afgezaagd.
Een van de meest gestelde vragen is nu een van de moeilijkste ter wereld geworden namelijk: “Hoe gaat het met u?’ Wat antwoord je dan? Routinematig zal je antwoorden dat het goed gaat, tenzij het echt slecht gaat, dan zal dit wel vermeld worden. Maar hoe gaat het nu echt met jou? Hoe voel je je nu echt? Heb je vandaag al eens de tijd genomen om bij jezelf na te gaan hoe het gaat? Luister je dan naar je lichaam? Doet je rug bijvoorbeeld pijn? Waarschijnlijk wel, vermoedelijk zit je al uren volledig in leermodus naar een scherm of boek te staren. Je lichaam is het eerste dat je dan uit het oog verliest. Hoogstwaarschijnlijk heeft je lijf al na enkele minuten vriendelijk gevraagd van houding te wisselen. Maar je was te druk bezig, en na een uur vraagt je lijf dat niet meer zo vriendelijk.
Ik ga hier geen oefeningen mindfulness opdringen, ik probeer je enkel te laten inzien dat je lichaam je waarschijnlijk in deze blokperiode al meermaals signalen heeft gegeven. Signalen die we verkroppen, verdoezelen of verdoven met de juiste hoeveelheid pijnstillers en cafeïne. Het is van belang even actief in te zien dat je lichaam nu eenmaal vasthangt aan je denken, niet andersom. Boodschappen zoals deze zijn echter zo’n trend geworden dat ze hun waarde verliezen en overkomen als spam. Maar wanneer heb je nog eens een moment voor jezelf genomen? Ik bedoel hiermee geen ontspanning: een filmpje meepikken, een boek lezen of jezelf lam zuipen, het zijn allemaal actieve processen voor je brein. Dat laatste misschien iets minder. Alleen jij en je gedachten, en verder niks. Jij die je lichaam beluistert en accepteert, jij die gewoon eerlijk met jezelf bespreekt hoe je je nu voelt, zonder dat hier een juist of fout antwoord op is. Het is moeilijker dan gedacht.
Vind je het wel interessant, surf dan eens naar de website van Edel Maex. Hier vind je uitleg, tips en oefeningen om thuis uit te voeren. Benodigdheden zijn je brein en je tijd. Vooral dat laatste zal je dus zelf moeten voorzien. Succes!
