Een stad zonder cafés is geen stad. Het is een lege huls van beton en staal zonder ziel, een plek waar mensen gaan om droomloos te slapen. Een Café geeft een verzameling huizen en flats een epicentrum. Het zijn ontmoetingsplaatsen; vriendschappen ontstaan er, gedijen er en vergaan er soms zelfs. Cafés zijn net zo noodzakelijk als dure culturele instellingen. Waar zou je anders na de film of de tentoonstelling naartoe moeten om nog eens goed na te kaarten?
Hier in Antwerpen kunnen we niet klagen. Een rivier, een kathedraal en een verzameling cafés van de meest uiteenlopende soorten. Van hoogstaande bistro over tearoom naar studentenkroegen en terug. Als universitairen kennen wij natuurlijk vooral die laatste soort. Het is waar wij samenkomen en waar we in verschillende stadia van zattigheid meelallen met de cantor. Maar er is een bepaald type cafeetje dat een beetje in de verdrukking dreigt te komen door al die studentenlol. De Bruine Kroeg.
Het begrip broan café is moeilijk te definiëren, maar je weet meteen wanneer je er een binnenstapt. En net dat binnenstappen in onbekende rare kroegen lijken wij studenten verleerd te hebben. Dus gaan wij aan de alarmbel hangen. Wij zijn namelijk stuk voor stuk op een bijzondere manier begaan met de Antwerpse bruine kroegen. We komen er graag of we hebben vreemde affecties voor dronken mensen die beweren dat ze de Beatles nog mee hebben gesticht (‘Geft de Georg er nog ene Mark, sebiet begint em wer over de Stones’) Zo gingen we onbevreesd op reportage (alles voor de lezer) en doorstonden koffie met gruis en Tournées Generales om een nóg beter inzicht in de Bruine Kroeg te krijgen. En als u nu denkt dat wij onverbeterlijke tooghangers zijn die niet weten wat werken is hebt u het mis. Wij werken … in Bruine Cafés. Zo kunnen we het fenomeen zelfs van twee kanten belichten. Van ‘Voor’ en ‘Achter’ de Toog. Een belangrijk verschil, aangezien de barman nuchter is. Meestal toch.
We hopen dat het lezen van onze ervaringen u nieuwsgierig maakt zodat u zelf op een koude namiddag de Pelikaan binnenstapt in plaats van de Muze (de koffie is er trouwens beter). Zodat u de volgende keer dat u werk zoekt eens in Den Babylon gaat kijken of er geen tap-plaatsje vrij is. Zodat meer mensen van deze schitterende keten kunnen gaan genieten en kennis maken met een van de speciaalste en leukste kanten van onze écht mooie stad.