Stieren en zwijnen

Dolend door de sociëteiten waar we steeds met fierheid en opgeblazen trots ontvangen worden als verloren zonen, kwamen we aan aan de buitenstad-campussen. We werden opgenomen in de Diefka-rangen, waar we verliefd werden op de nachten en een gevecht met de zon leerden voeren. Onder het luidkeels gedeclameer van het laaghartig en plat clublied werden we ingewijd bij de club die misschien nog wel eens de Olympos zou durven bestormen.

Wie, meneer?

Diefka is de club die de studenten die Diergeneeskunde aan de Universiteit Antwerpen studeren, verenigt. De praeses is Kristel Justus, die ons op het hart drukte dat de ware kracht van Diefka in haar activiteiten ligt. We werden spontaan zacht bij de aanbidding van zo'n daadkrachtige vrouw, die met trots het blauwe lint draagt, waarop een kwaadaardige stierenkop de toeschouwer een blik vol doodsverachting gunt. Ze vertelde ons dat Diefka zelf nog op zoek is naar haar geschiedenis. Voor ons mag de Diefka-geschiedenis bij haar beginnen en nog lang doorlopen.

Het lied

Laten we beginnen bij het sympathieke aspect van het lied: het is unisex. De leden zijn zowel paardepieten als paardegrieten (sic). Voor de rest is het een knieval aan het studentenambrozijn dat het beste in ons schijnt los te maken. De fysische liefde mag onder geen beding vergeten worden, en hiermee is het verhaal eigenlijk af. Sex en bier. We begrijpen al een beetje beter waarom er niets van de geschiedenis bekend is (of liever niet bekend mag zijn). Ook opvallend is het duidelijk subtiele verschil tussen poepen gelijk ne stier, begrijpelijkerwijs toegewezen aan de mannelijke Diefka-bevolking, en poepen gelijk een zwijn, wat dan weer gelinkt schijnt te zijn aan de manieren van Diefka-vrouwen. Het verschil (en meer nog de combinatie) lijkt ons een interessante vergelijkende studie te zijn. Misschien iets voor een volgend artikel.

Bizarre charme

Ondanks de liederlijke levenswijze (of eerder dankzij) zijn we deze week weer van Diefka gaan houden. Sta even stil wanneer je voorbij een blauw-gelinte stierenkop dragende melancholicus loopt. Kijk hem/haar na, en geloof even in de helende manestralen om vervolgens je weg te vervolgen. Als je er niet bijhoort, zul je het nooit. Heimelijk hoop ik dat ze nooit het fijne van hun geschiedenis zullen kennen. Dan kunnen ze zelf hun afspraak met de eeuwigheid bewerkstelligen. Leve Diefka, leve de liederlijkheid, leve ons.