James and the Giant Peach

dwars herbekijkt
15/10/2012
🖋: 

REWIND Heel erg lang geleden leefde er een schrijver wiens verhalen met een simpele streek van de pen het fantasievolle kind uit ons inspiratieloze lichaam katapulteerde. Hij gaf ons het gevoel te kunnen verdwijnen in een wereld die ons in een zweem van prachtige melancholie deed terugdenken aan een tijd waar we met niets meer dan een afgebroken tak een heel universum verzonnen. Dat kon hij. Dat kon Roald Dahl. Prijs je daarom gelukkig dat er op deze wereld een man rondloopt zoals Henry Selick. Zijn filmbewerking van Dahls kinderboek James and the Giant Peach doet net dat waar Dahl zo vloeiend in was: het voert je mee naar een plek die enkel bestaat binnen jezelf. Een nogal esoterische uitspraak, ik weet het.

 

PAUSE Neem het van mij aan. Deze film nestelt zich diep in je hart. Drie jaar na The Nightmare Before Christmas – zet What’s This? nu op – toverde Selick dit pareltje uit zijn vingers. Net zoals dat meesterwerk drie jaar voorheen, voert deze film je langs droombeelden die via de ambacht van stop-motion zijn samengebracht. Ik lachte, ik huilde, ik vergaapte me aan elke beweging die op het scherm tevoorschijn werd getoverd. Ik wilde niets liever dan vrienden worden met drie meter hoge insecten, wonend in een gigantische perzik. New York leek dichterbij dan ooit tevoren. De droom dat dit ooit met mij zou kunnen gebeuren, was prachtig. Is nog steeds prachtig.

 

FAST FORWARD Kijk de film vandaag en hij heeft hetzelfde effect op je. Er klikt ergens iets in je lichaam. Vecht daar niet tegen, laat het gewoon gebeuren. Zing mee met die oorwurmen van liedjes. Vergaap jezelf aan de prachtige animatie. Lach luidop om de subtiele grapjes: "God bless the colonies!" Verstop je achter het grote kussen in je zetel wanneer de neushoornstorm zich een weg baant naar onze held. Neem een hap van de perzik. Liefst zo snel mogelijk, voor het te laat is.