Ik heb twee jaar in Tel Aviv gewoond. Al van kindsbeen af heb ik veel over het land, het ontstaan ervan en natuurlijk het conflict in de regio geleerd, gelezen en gehoord. Het is zo’n complex gegeven en mijn opinie bevindt zich in een voortdurende strijd tussen gevoelens en objectieve feiten. Ik wil me niet uitspreken over mijn kritiek op de huidige rechtse regering en de emotionele, economische en politieke crisis. Mijn mening zou waarschijnlijk ook niet overeenstemmen met die van de meeste Israëli’s, deels omdat ik de zaken vanuit een totaal andere situatie heb leren kennen.
Verleden = heden
De centrale vraag is echter welk gevoel er vandaag bij de Israëli’s zelf heerst omtrent de binnenlandse en buitenlandse problemen. De Israëlische bevolking is bang en lijdt vooral onder de rechtse, militaire aanpak van de regering. Wat Ariel Sharon belooft, is veiligheid. Veiligheid op korte termijn. Het zijn echter niet de symptomen die moeten worden bestreden, maar het probleem zelf. En dat wil of kan niet iedereen inzien. Precies omdat angst alles en iedereen overheerst. Angst die je vertelt dat je leven elke minuut voorbij kan zijn. Stel je voor, je bent geboren in Israël, je bent geboren in een land waar je ouders voor gevochten hebben. Je bent midden in een bijna onoplosbaar conflict geboren. Wat kan jij daaraan doen? Je staat ’s ochtends op en je bedenkt dat jij toch gewoon het recht hebt om een ‘normaal’ leven te leiden. Jij hebt niks misdaan. Het is dan toch niet eerlijk dat jij elke dag moet vrezen voor je leven? Hoe pacifistisch je ook bent, de sociale druk is enorm. Alle 18-jarigen moeten in Israël voor drie jaar in het leger. Je moet naar het leger om je volk te beschermen. Maar is dat dan een rechtvaardiging voor alle wandaden? Is dat dan de enige manier om te overleven?
Problematische toekomst
Het grootste probleem in het conflict met de Palestijnen wordt gevormd door het diepe en wederzijdse wantrouwen, dat mij het gevoel geeft dat de situatie nu erger is dan ooit tevoren. Er wordt beweerd dat de regering Sharon eigenlijk gewoon alle Palestijnen wil verdrijven naar Jordanië.
De mensen die ik in Israël heb leren kennen, zijn zich bewust van het probleem en beseffen dat er maar één oplossing is voor het conflict: Israëli’s en Palestijnen zullen het Heilige Land moeten delen als ze ooit vrede willen.