Weinig periodes in het studentenleven nodigen zoveel tot contemplatie uit als de examenperiode. Het noodgedwongen op zichzelf aangewezen zijn, dat veroorzaakt wordt door de onontkoombaarheid zich fysiek af te zonderen, duwt de student met de neus op de eenzaamheid die zich, buiten deze periode, laat wegdrukken door het sociale leven met alle afleidingen die daaraan inherent zijn. Wie kent ze niet, de verscheurende zelftwijfel die al te vaak uitmondt in visioenen van een toekomst als stripper die evenwel meteen weer uit elkaar spatten wanneer we voor de spiegel gaan staan en onze lichamelijke ruïne in ogenschouw nemen.
Maar geen nood! Als zelfverklaard Messias van de onmacht, breng ik een goede boodschap. De eenzaamheid die wij als geen ander ervaren is nu net dat wat ons tot mens maakt. Als wij niet neergedrukt werden door de afgrond die communicatie met de Ander onmogelijk lijkt te maken, hadden wij God niet uitgevonden. Het is dus van alle tijden en, belangrijker, er bestaat een antidotum.
Een rituele handeling waarbij het verlangen naar de Ander vormgegeven wordt.
Ik heb het zowel over bidden als masturbatie, in het beste geval. Net zoals de gangbare opvatting over bidden veelal blijft steken in een ‘vragen om’ of ‘smeken tot’, is ook de idee van masturbatie in het publieke discours veel te beperkt. Waar bidden een handeling is die de temporele ruimte tot zelfcontemplatie mogelijk moet maken, en ons aldus de mogelijkheid biedt na te denken over wat het betekent mens en ‘ik' te zijn, zo kan masturbatie ook deel uitmaken van de weg naar zelfontdekking door middel van zelfbevlekking.
Masturbatie is dit denken als verlangen.
In De Mythe van Sisyphus schrijft Camus dat de mens verschillende manieren van denken heeft en dat een van de belangrijkste zijn verlangen is. Masturbatie is dit denken als verlangen. Door het verlangen vanuit onze eenzaamheid op anderen te projecteren, plaatsen we onszelf in een verbinding met de Ander die noopt tot herinterpretatie van wie wij zelf zijn. Sartre schreef dat de hel nu juist bestaat uit de ‘anderen’ omdat wij ons idee van onszelf steeds moeten bekijken vanuit het standpunt van onze medemens, maar zonder hel is er ook geen hemel. Het zwaard is, wie immer, tweesnijdend. Masturbatie is een oerkreet van verlangen naar iets wat groter is dan onze fysieke beperktheid. Vergeet niet dat ook God zich uit eenzaamheid aftrok en daarmee de big bang bewerkstelligde. De rest is, zoals men weet, menselijke geschiedenis.
Wat ik wil zeggen is: Ja!, masturbeer erop los, Ja!, beschilder de muren van je studentenkamer, Ja!, met de verf van je eigen bekken, Ja!, opdat het geweten zal zijn, Ja!, dat je geleefd hebt, Ja!, en dat je bemind hebt, Ja!, en dat je de eenzaamheid gekend en bezongen hebt, Ja!, in alle gegromde en geschreeuwde toonaarden die je ter beschikking stonden, Ja!, opdat niemand het zal vergeten, Ja!, dat wij door het wonder aan onszelf te voltrekken, Ja!, niet beter maar meer mens kunnen worden, Ja!, omdat wij niet zullen versagen, Ja!, nimmer zullen opgeven, Ja!, te vieren dat wij mens zijn, Ja!, door Ja! tegen het leven te zeggen. Ja!
- Log in to post comments