Uit de Collega’s

Onlangs muntte Kardinaal Daneels in een vraaggesprek met Veto een even eigenaardige als gloednieuwe term. Monseigneur meent dat onze individualistische en obsessief-materialistische jeugd “een hogere macht aanvaardt, iets dat ons overstijgt.” Dit vaag instemmen wordt het ‘ietsisme’ genoemd. En, hou u vast, deze nieuwbakken levensbeschouwing draait volledig rond het besef “dat er iets is.” Jawel ! De ‘ietsist’ is het droeve lot beschoren geen neutraal standpunt te kunnen innemen. Hij aanvaardt ofwel het bestaan van God, of hij wijst het af. Gek genoeg veronderstellen deze beide wegen “een bewuste stellingname, die gebaseerd is op veronderstellingen die niet bewezen kunnen worden.” Dat maakt uiteraard ieder mens tot een ‘ietsist’. Het ‘ietsisme’ probeert m.a.w. twee tegengestelde visies in één ideologie te bundelen. Geloof me, het onderscheid tussen gelovigen en niet-gelovigen is nog altijd het handigst. Is deze ‘ietsistische’ eenheidsworsterij misschien een middel om het drama van de lege offerblokken te verdoezelen?