De Universiteit Antwerpen

Een quasi doodgeboren kindje?
01/11/2001
🖋: 

Of het écht zo is dat het kleine Antwerpse broertje de groei van zijn meer uit de kluiten gewassen broers niet kan volgen, blijft een moeilijk te beantwoorden vraag; te meer omdat de universiteiten in het algemeen hun vitaal cijfermateriaal toch liefst in een mistige sluier laten. Het enige wat ons rest is bepaalde tendensen vast te stellen die zich ontwikkelen en daarvoor een zo relevant mogelijke verklaring te zoeken.

De rouwbetuigingen stromen volop binnen aan het adres van het RUCA, dat het aantal inschrijvingen in de eerste kandidaturen ziet dalen met zo’n 15%. Deze uppercut wordt voornamelijk geïncasseerd door de exacte wetenschappen, die veel potentieel aas zien afdrijven naar de richting Burgerlijk Ingenieur (in Antwerpen niet aangeboden), waar de mazen van het toelatingsexamen-net zijn vergroot. De Biomedische Wetenschappen delen eveneens in de klappen, omdat deze studierichting sinds dit jaar op meerdere universiteiten wordt aangeboden. Ook de UIA is stevig van slag; ze ziet een dikke 10% minder studenten doorstromen.

 

Mayday mayday

Een faculteit waarvoor het pleit eveneens in het nadeel wordt beslecht, is Rechten. Heel frappant in deze is dat er 9% meer groentjes hun kans wagen in de Rechten aan de KUL en dat Antwerpen hetzelfde percentage aan eerste- kanners moet inboeten. Een nog zwaarder verlies lijdt de richting Communicatiewetenschappen, die in Antwerpen maar liefst 23% starters moet prijsgeven.

 

Het pikante aan dit fenomeen binnen Rechten en Communicatiewetenschappen is dat het studieadviserend personeel deze evolutie niet verontrustend vindt, maar hoopt dat één en ander resulteert in een hoger slaagpercentage. Dit percentage was de voorbije jaren immers even schrijnend laag als het aantal leden van de raad van bestuur van de UA dat heden ten dage minister Vanderpoorten een warm hart toe draagt. De faculteiten die goed boeren zijn TEW, Germaanse en Wijsbegeerte. Dit heeft enerzijds te maken met een arbeidsmarkt die haar economen- en germanistenhonger niet gestild krijgt en anderzijds met een stijgende nood aan zingeving en dematerialisatie.

 

Het waarom van dit artikel echter is ook bijzonder relatief, omwille van de zich vormende associaties van universiteiten en hogescholen in het kader van de invoering van het bachelor en master degree. Deze wirwar à la Bolognaise is dus aan het zorgen voor een hertekening van het hoger onderwijs in Flanders Fields, waarbij hoogstwaarschijnlijk het hier gebruikte cijfermateriaal even triviaal zal zijn als de Paus in Rome is.