Voor zover er in Vlaanderen zoiets bestaat als politiek buiten verkiezingstijd is vorig weekend het officiële startschot gegeven voor de electorale strijd om het Antwerpse burgemeesterambt die over een half jaar op 14 oktober beslecht zal worden. Deze strijd wordt, zo weten we nu, een tweegevecht tussen huidig burgervader Patrick Janssens en uitdager Bart De Wever.
De bekendmaking van De Wevers lijsttrekkerschap kwam er in het weekend dat volgde op de publicatie van het ondertussen beruchte artikel in Humo over collega-N-VA’er Pol Van Den Driessches vermeende verleden van seksuele intimidatie. Net als zijn partijvoorzitter was Van Den Driessche tot op dat moment ook kandidaat-burgemeester maar dan in Brugge. Resultaat van deze samenloop van omstandigheden was een vraagstuk dat uit een cursus ‘Spindoctor voor gevorderden’ zou kunnen komen. Het enige ‘voordeel’ dat De Wever kon doen aan de negatieve verhalen rond Van Den Driessche was er sereen mee omgaan en zo zijn geloofwaardigheid als bekwaam politicus kracht bijzetten.
Daarin is BDW slechts half geslaagd. De N-VA zweeg eerst enkele dagen – kwestie van de buzz rond hun partijcongres niet te verstoren – om vervolgens in ‘De Zevende Dag’ uitleg te geven bij Van Den Driessches exit uit de politiek ten gevolge van de vele getuigenissen in Humo. Aan tafel bij interviewer Ivan De Vadder liet De Wever nogmaals de kans liggen om het historische calimerocomplex van de Vlaamse beweging te overstijgen. Hoewel er journalistiek niets viel af te dingen op het artikel in Humo vond de N-VA-voorzitter het toch nodig er een complot tegen zijn partij in te zien. Die houding doet denken aan hoe conservatieven in de Verenigde Staten de media consequent beschouwen als een instrument van links, waardoor hun partij en haar kiezers gedoemd zijn tot een eeuwige rol als underdog, hoe succesvol ze ook zijn.
Als N-VA in Antwerpen een rol van betekenis wil spelen, zal ze dit soort (strategische) paranoïa moeten laten varen, anders dreigt de partij op langere termijn een karikatuur van zichzelf te worden en uiteindelijk toch weer op het Vlaams Belang te lijken. Dat zou jammer zijn voor de Antwerpse kiezer. Na “negentig jaar socialisme” – waarvan negen ‘janssenisme’ – verdient onze Scheldestad namelijk een kritische evaluatie van het gevoerde beleid. Het valt dan ook te hopen dat de twee protagonisten hun intellectuele capaciteiten – beide hebben een verleden als academicus – aanwenden om een inhoudelijk debat te voeren over de toekomst van Antwerpen.
In dwars proberen wij elke maand kritisch te schrijven over wat er leeft in onze stad en aan haar universiteit. Het debat zal dus ook op onze pagina’s worden gevoerd. Via deze weg nodigen wij de kandidaat-burgemeesters dan ook graag uit om de studenten hier te woord te staan over hun beleid.