Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie wilfen we het internet over.

Lucas Dhont is dé Vlaamse regisseur die steeds meer naam maakt. Na zijn debuut met de film Girl in 2018 brengt hij nu Close uit; een film die de pracht en breekbaarheid van een vriendschap haarfijn in kaart brengt. Close valt niet alleen bij het publiek in de smaak, maar duidelijk ook bij de filmdeskundigen. De film won niet alleen tal van prijzen op de filmfestivals van Cannes, Sevilla en New York, maar werd ook de Oscarinzending van België voor 2022. Een niet te missen speelfilm dus.

Terwijl u dit leest, zeer gestrenge lezer, vindt in de onooglijke golfstaat Qatar een parodie op het wereldkampioenschap voetbal plaats. Zolang Bierman zich kan herinneren vallen de examens in juni samen met het WK Voetbal. Elke zichzelf respecterende student kent wel het gevoel voor de onmogelijke keuze te staan tussen enerzijds een kwartfinale tussen voetbalreuzen Kameroen en Chili of anderzijds studeren voor pakweg het vak Epistemologie. Bierman koos natuurlijk steevast voor het laatste, maar vond zichzelf tot zijn grote verbazing altijd weer terug aan de toog van café de Sportvriend terwijl hij helden als de cornervlagzwaaiende Roger Milla (waar hij nog nooit eerder van gehoord had) luidkeels zat aan te moedigen of vol wanhoop de handen in de lucht gooide bij de tragische owngoal van de Colombiaan Andrés Escobar (die daar later in zijn thuisland voor werd vermoord). Uiteindelijk heeft dat alles zijn studietijd niet nadelig beïnvloed, maar veel geholpen zal het ook niet hebben.

door Maïté de Haan

De universiteit moet zich meer inzetten voor haar trans studenten en werknemers; ze moet zich actief verzetten tegen de discriminatie van trans personen, aldus QueerTrans@UA (QT@UA), een actiegroep van queer en trans personen aan de universiteit. De groep van studenten en onderzoekers ijvert voor een inclusiever beleid, lanceerde daarvoor een open brief en organiseert laagdrempelige evenementen om elkaar te ontmoeten.

Een tijdje geleden bevond ik me in een zogenaamde ‘regendouche’, voor mij een totaal nieuwe ervaring. Mijn gedachten dwaalden af; wat gek eigenlijk, dat je iemands economische situatie kan afleiden uit de douchecabine die ze (hopelijk) dagelijks bezoeken. Het is niet alsof de temperatuurknop van geborsteld messing en de fluisterstille ventilatie de kwaliteit van mijn dagelijkse douchehersenspinsels ten goede kwamen, getuige mijn vorige zin. Waar is al die franje dan voor nodig?

Menig filmzaal in België stroomde recent weer vol, dit keer ter gelegenheid van de nieuwe film Rebel van Adil El Arbi en Bilall Fallah. Een stevig staaltje actie gecombineerd met muzikale intermezzo’s, beide met IS-terreur als thema. De regisseurs maken met hun gewoonlijke, alom geprezen filmstijl van een slagveld een kunstwerk. Dat roept heftige reacties op, maar is het beter om gruweldaden te tonen, of om ze te verbergen?

Toen de dieren nog spraken, begon de homo sapiens sapiens ermee. Taal bleek een nuttig instrument om allerlei dingen mee te regelen, dus de meme die ze uiteindelijk is, overleefde het om met de soort samen te vallen. Zo werden woorden de kroning van de menselijkheid, het ideale medium om zowel noodzakelijkheid als je eigen noden op te enten. Onze meandertaler hoopt daarom met zijn zwelmend gezwalm eindelijk toe te kunnen treden tot de hoogste klasse der mens: de pseudo-intellectueel.

In aanwezigheid van de verzamelde pers onthulden het stadsbestuur en vervoersmaatschappij De Lijn een nieuwe fase in het Antwerpse vervoersbeleid. Vanaf volgend jaar rijden er opnieuw paardentrams door de binnenstad.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie razen we over ‘grimmen’.