Zes jaar geleden maakte ik een psychose mee. Een ervaring die me leerde dat er toen, maar ook de dag van vandaag, een taboe rond het onderwerp heerst. Mensen lijken vaak niet te weten wat een psychose inhoudt, waardoor een tekort aan kennis en bijgevolg ook een tekort aan begrip ontstaat. In dit artikel ga ik aan de slag om een stuk van dat tekort te verhelpen. Ik geef jullie een kijkje in mijn hoofd, waarbij ik door het delen van mijn persoonlijke ervaringen meer inzicht in de ervaring en het herstelproces kan geven. Ik wordt daarin bijgestaan door psychose-expert Stijn Vanheule, hoogleraar Klinische Psycholgie en Psychoanalyse verbonden aan UGent.

Je zal het maar voorhebben: het ligt op het puntje van je tong en toch kan je er niet opkomen. Dat ene woord ontglipt je keer op keer. Ook dit jaar schiet dwars alle schlemielen in zulke navrante situaties onverdroten te hulp. Maandelijks laten we ons licht schijnen op een woord waar de meest vreemde betekenis, de meest rocamboleske herkomst of de grappigste verhalen achter schuilgaan. Deze editie verzuchten we jeremiëren.

Elke maand gaat dwars op zoek naar een nieuwe kotgevel waarachter zich vele geheimen verborgen houden. Deze keer zijn we op bezoek bij Aïsa (22). Zij neemt ons mee in het kot waar ze al heel haar studententijd graag vertoeft.

Universiteit Antwerpen plaatste dit academiejaar mindfulnesten in haar bibliotheken om haar studenten rust te bieden, een beslissing die op de Confessionspagina geridiculiseerd werd. Geluidsdichte cabines en studenten? Die worden nooit gebruikt voor mindfulness. Toch komt de beslissing van onze universiteit niet uit het niets. Waar elke student een eigen verhaal heeft, komen zaken als prestatiedruk, tijdsgebrek en nood aan hulp steeds terug. Ik sprak met studenten aan UAntwerpen: hoe is het met je? Hoe zit het met jouw stress en studiedruk? Welke rol speelt het studentenleven?

Wanneer ik deze woorden op papier pen, vriezen buiten de stenen uit de grond. In 2022 mogen warmterecords gesneuveld zijn, in de laatste weken van het jaar duiken de temperaturen onder het vriespunt. Mijn gedachten dwalen af naar de hittegolven van afgelopen zomer. Waardeloos zijn de dagen waarop het kwik tegen de veertig graden aanschurkt. Zo ook die ene godvergeten maandag in juli. Leve het werkrooster dat aangeeft dat ik vandaag niet aan de bak moet! Maar mijn welverdiende vrije tijd laten renderen zit er helaas niet in. Al mijn vrienden zijn op vakantie, mijn gedachten dwalen af bij het lezen van een boek en de zwartwitfilm die ik geleend heb uit de bibliotheek blijkt behoorlijk slaapverwekkend te zijn. Gelukkig is er nog de wondere wereld van de muziek!

De wereld is gebouwd rond ochtendmensen, is dat u al opgevallen? Om een of andere reden lijken we dat niet zo’n probleem te vinden. Maar waarom in vredesnaam? Ik zal het u zeggen: omdat de ochtendsekte onze regering in haar macht heeft. We moeten in opstand komen en wel nú.

Geachte slechte student,

‘t Is crisis voor iedereen, luidt het wijze adagium, en dus geldt die crisis ook voor ons, arme studentjes van het Antwerpse. Hoe halen we die energiefactuur naar beneden, opdat er meer centjes overblijven voor een extra opkikkertje tijdens de blok? Een groep medestudenten van Architectuur zet het op een rijtje.

Dove Cameron is één van de vele voormalige Disneysterren die de tienerrollen achter zich lieten en aan een solocarrière begonnen. Ze begon een paar jaar geleden aan haar carrière en verwijderde in 2022 al haar vorige videoclips, zoals Out Of Touch en We Belong Together. In augustus bracht ze verschillende liedjes uit in een ander genre. Cameron laat het brave Disneymeisje achter zich en laat haar stem en maatschappelijke kritiek horen.