Studentenverenigingen zijn minder doorslaggevend voor je studententijd dan ze je graag willen doen geloven – anders zouden ze niet zo hard moeten proberen je te overtuigen eens langs te komen op een cantus. Een uitzonderlijk slechte prof is dat evenmin, dat is gewoon voer voor geroddel. Weet je wat wél het grote verschil maakt voor je leven als student? De stoelen in de aula’s waar je wekelijks naartoe trekt. Rugklachten kunnen voorkomen worden door een degelijke stoel. Bovendien kan je beter opletten als je niet steeds afgeleid raakt door gekraak, gepiep, gemor, gekerm of geknars. Een goede tafel leidt logischerwijze tot betere notities. Nog meer bewijs nodig? Ik dacht het niet. De aulastoelen zijn dé bepalende factor van je studentenleven.
S.R.002
Hoeveel uren van mijn leven heb ik wel niet in deze aula gespendeerd? Het duplicaat van S.R.001 heeft me wellicht op mijn slechtste momenten gezien, maar altijd verwelkomd. Al lag dat hartelijke welkom meer aan de algemene sfeer van solidariteit tussen alle rijen dan aan de stoelen zelf. Waar de bekleding uitnodigt tot een zeker genestel en waar mijn zithouding me niet rechtstreeks naar de spoed verwijst, merk ik dat wie langer dan mijn ideale 156 cm is, hun benen vrijwel overal behalve onder de tafel kwijt kan. Mijn gevoel voor solidariteit dwingt me om S.R.002 af te keuren.
S.M.001
Het is een gecontesteerde aula. Bij het schrijven alleen al voel ik de behoefte om me te verplaatsen naar een bunker, uit angst voor de S.M.001-fanatici van de wereld. Die fanatici zijn, voor alle duidelijkheid, zowel laaiend enthousiast als witheet van woede. In theorie is het systeem ingenieus: de stoelen zijn bevestigd aan de tafels, waardoor het waarschijnlijk de enige aula is waarbij je elkaar relatief eenvoudig kan passeren. Mijn recht op vrije meningsuiting lonkt echter: die stoelen zijn te hard voor mijn frêle achterwerk. Het is handig, ja, maar ik ben te onhandig om uit die stoelen te komen zonder accidenten en ik heb niet genoeg vlees aan mijn botten om me niet enigszins beurs te voelen na drie uur in S.M.001. Sorry.
G.T.103
Dit reuzenlokaal behelst een gelijkaardig systeem als S.M.001: de stoelen zijn via een beweegbare balk aan de tafels bevestigd, waardoor passeren eenvoudig is en over het geheel vallen nog eenvoudiger. Een groot voordeel aan G.T.103, in vergelijking met S.M.001, is dat je een pak meer plaats voor je benen hebt. Zou de architect ervan uitgaan dat de gemiddelde ingenieur langere benen heeft dan de gemiddelde sociale wetenschapper? Voer voor een doctoraat. De immense aula zorgt ervoor dat het iets esthetischer wordt dan in S.M.001, maar het kan goed zijn dat ik me simpelweg geïntimideerd voel. Ik weerhoud verdere commentaar tot ik zeker van mijn stuk ben.
D.O.001
Het O-gebouw is een geval apart. Alle trappen, deuren en gangen leiden me naar dezelfde paar aula’s en tegelijkertijd vind ik de aula waar ik moet zijn zelden op tijd. Neem nu D.O.001: het kost me meer tijd dan zou moeten om hier te raken. Ik heb ook nog andere eitjes te pellen met de aula: het tafelblad is veel te klein om op grote voet te studeren of te noteren met enige zwier. En dan heb je de stoelen nog! Zit iemand zodanig kaarsrecht als de stoelen van je vragen? Ik voel me haast niet waardig om aanwezig te zijn. Met een zithouding die in de buurt komt van de welvingen van een meetlat lukt opletten me niet bepaald. Ik hoop maar dat mijn lessen hier niet al te vaak doorgaan.
D.R.107
Wanneer ik de aula binnenfladder, ga ik ervan uit dat ik maar gauw wegwezen moet. De hartvormige, beklede stoelen zien er nu niet meteen comfortabel uit. Maar wat blijkt? Mijn zitvlak vlijt neer op een zwartgekleurd wolkje. Ik zie geen goede reden voor de vorm van de stoelen, maar eenmaal geïnstalleerd stoort het niet. De stoelen staan aan lange tafels, waardoor je een ruim tafelblad hebt, zolang je de vrijheid van je buur maar genoeg inperkt. Het voornaamste nadeel aan deze aula is de hoogte van de tafels: je kan net zo goed in kleermakerszit gaan zitten als je ergens je benen kwijt wil.
D.Q.001
De rechtlijnigheid van het Q-gebouw kan me wel bekoren, evenals de minimalistische maxi-aula die D.Q.001 in wezen is. Het tafelblad is groter dan in de meeste van dit soort grote aula’s, waardoor mijn groter dan gemiddelde laptop er voor de verandering wél op past. De stoelen zijn ditmaal dan weer relatief hoog, waardoor ik rechter moet zitten dan ik zou willen. Ze zijn relatief comfortabel, maar niet in die mate dat ik kan wegdromen. Waarschijnlijk de bedoeling van een snode architect die in het belang van onderwijs geloofde.
HR.035
Eén van mijn kernprincipes is dat een stoel mijn volledige achterwerk moet behelzen. Ik ben een hoopje botten dat aan elkaar blijft dankzij een behoorlijke dosis wilskracht – een stoel die breed genoeg voor mij is, is het minste wat je me kan aanbieden. En dat is éxact de aanleiding voor mijn vete met de Hoge Rielen. Toffe driedaagse en al, maar ik had het te druk met mijn paviljoen aan te klagen om vrienden te maken. Wij verdienen beter dan die vermaledijde buitenbanken die erop gericht zijn je zo snel mogelijk rechtop te krijgen. Als je me tussen elk lied door zag prositten op de cantus van Unifac en ASK-Stuwer, lag het eraan dat ik mijn verdriet moest wegdrinken dat ik drie uur op die banken moest zitten.
|
De notatiewijze van lokalen aan UAntwerpen is een kluwen op zich. De eerste letter staat steeds voor de campus: S: Stadscampus G: Groenenborger M: Middelheim D: Drie Eiken De tweede letter staat steeds voor het gebouw op die campus. De cijfers daarna geven eerst aan op welke verdieping het lokaal zich bevindt en daarna in welke volgorde je het lokaal tegenkomt. |
- Login om te reageren