Een mens moet op zijn tippen staan en achterom kijken. Naar het verste dat nog zichtbaar is, of naar datgene wat in de verte het meest doet huiveren. Wie terugblikt op de voorbije culturele eeuw – op het grondgebied van de Nederlanden welteverstaan, want verder kijken we ook niet – wie durft omkijken naar de horror die de Nederlandse taal heeft voortgebracht, hij ziet ‘Het doosje en de bananenschil’ van Godfried Bomans uit 1941. Báng wordt je daarvan. Zo bang worden we tegenwoordig nooit meer, niet van UFO’s en niet van terroristen. Wel van de heer Habermehl uit Blerick, bananenhandelaar en hoofd van een voorbeeldig gezin, maar vooral spiegel van het macabere in elk van ons. ‘Ik zie een man, ronddolend in den vreemde, op zoek naar avontuur. Ik zie een treurende vrouw, ik zie schreiende kinderen. Ik zie een tuin die niet wordt omgespit en een konijn dat niet wordt gevoederd.’Zal de meesterdetective, bijgestaan door zijn knecht Jean Pfifli, Habermehl uit de barre Schotse Highlands leiden? Wordt het gezin herenigd en het konijn gevoederd? En wat zat er in het doosje?
Lees het nu in Werken II, G.Bomans, uitgegeven door De Boekerij, Amsterdam.