Both

luister nou 's effe

09/01/2022
🖋: 

Zo'n artiest waarvoor je je dit keer niet zou schamen als ze op shuffle komt in je mams auto. Of zo eentje die je opzet wanneer iemand vraagt om een muziekje op te zetten. Of juist niet, wanneer je even geen zin hebt om te verdrinken in zelfmedelijden. Tenslotte weet je dat ze in their feelings zullen zijn wanneer je ze Okay Kaya laat horen.  Op een goede manier, natuurlijk, zoals ik steeds opnieuw.  

Kaya Wilkins alias Okay Kaya is een Amerikaans-Noorweegse muzikante, actrice en model. Haar website heeft de verrassende naam okay-kaya.com, met de lay-out van zo’n nostalgische bureaubladachtergrond waar je zo een link naar Freddi Fish zou verwachten. Haar eerste releases via YouTube en Soundcloud zijn aanraders als je na de eerste zin even in je stoel wil wegzakken, bijvoorbeeld I'm Stupid (But I love You). Daarna sloeg haar eerste album Both (2018) in als een meteoriet.  

Doordat Both werd uitgebracht onder haar eigen platenlabel Heavy Body Records lag het creatieve proces volledig in haar handen. Nummers als Habitual Love en Can U Not spelen in op herkenbare maar niet vaak besproken gevoelens rond uitgemolken liefde en de moedeloosheid in de zoektocht daarnaar. Die eerste uit haar angst voor een passieloze, alledaagse romance zoals je vaak ziet bij ouders. Dit is niet mijn eigen speculatie trouwens – ze zegt het zelf met de zin “I don’t wanna turn into my parents”. Wel, ik in ieder geval ook niet. Het is een verfrissende take op gewoonlijke melige liefdesliedjes, die vaak over-romantiseren en zo universeel mogelijk zijn. Nummer IUD speelt in op het stigma rond casual seks bij vrouwen, die voorafgaand of eventueel achteraf een bezoekje aan hun dokter moeten brengen. Mannen hebben natuurlijk het probleem niet om na te moeten denken of ze al dan niet een baby willen van de persoon met wie ze het bed deelden.  

In Okay Kaya's songteksten ligt een stevige laag sarcasme verborgen die voor mij persoonlijk bijzonder goed werkt. Voor anderen klinkt het wellicht als waanzinstekst. Ze speelt met onconventionele doch verbazingwekkend universele gevoelens en situaties, zonder bang te zijn voor zelfspot. Hindsights A Bitch bestaat bijvoorbeeld haast compleet uit de woordgrap dat als ze ooit een hond (bitch) neemt, die de naam Hindsight zou krijgen. Omdat alles achteraf gezien weliswaar altijd zo kut is. In Asexual Wellbeing beschrijft ze hoe een middelmatige ervaring het is om seks met haar te hebben, maar dat ze waarschijnlijk wel voelt wat jij voelt. Thema’s zijn: sleurliefde, (middelmatige) seks, spotten met de naam Stacy, niet kunnen wachten om dertig te zijn om dan naar de dichtstbijzijnde AA-meeting te kunnen gaan, en ruzie maken over welke Britafilter de beste is. Luisteren dus. 

Onder haar teksten zijn soms stevige, maar toch altijd rustige melodieën te vinden. De bas en productie zijn in Habitual Love veel sterker aanwezig dan in een nummer als French Press Girl, dat leunt op akoestische gitaar en haar prachtige stemgeluid. Zoals waarschijnlijk al duidelijk was door mijn gebrabbel hierboven, zijn haar teksten en engelachtige stem de belangrijkste kwaliteiten die haar muziek onderscheiden van die van andere onafhankelijke artiesten. Okay Kaya vertelt in ieder nummer een verhaal dat haar duidelijk nauw aan het hart ligt, zonder het zich veel aan te trekken hoe relatable of sociaal acceptabel haar teksten zijn. De instrumenten ondersteunen dat op een magische wijze; nooit overheersend, maar als gegoten. Het is dus overbodig om je nog te moeten vertellen dat Okay Kaya de hoofdrol speelde in mijn Spotify Wrapped van 2021.