Iwein Segers

Waarom heb je ervoor gekozen om een kleinkunstprogramma te maken

Iwein Segers Het lijkt een hele ommezwaai, maar eigenlijk sluit het gewoon aan bij wat ik al deed. In Vlaanderen is het lastiger om comedy met af en toe een serieuze noot te combineren. Nederland heeft daar een grotere vaktraditie in. Als er bij ons in het programmaboekje ‘comedy’ staat dan haken mensen sneller af als er ook eens een serieus lied tussen zit. Daarom was ik genoodzaakt om het kleinkunstlied van de comedy te scheiden. Terwijl ik het juist interessant vind om de twee samen te voegen. Ik ga dat alsnog doen in mijn nieuwe programma, maar nu heb ik er voor gekozen om enkel muziek te maken.

Hoe bevalt dat je?

Segers Ja, het is niet makkelijk maar wel zeer leuk. Vooral omdat ik nu niet alleen op een podium sta. Ik was het een beetje beu om geen back-up te hebben op het podium. Nu kunnen we na een optreden nog samen zitten en heb je ook echt samen wat meegemaakt. Waar je dan weer met elkaar over kan praten. Alle muzikanten heb ik trouwens op café ontmoet. Raf Ilsbroekx, die de nummers mee geschreven en geproduceerd heeft, ben ik vier jaar geleden op café tegengekomen, het klikte meteen. Vermits we toch altijd over muziek hadden, besloten we om samen te werken.

Voor de eeuwigheid

Cabaretshows zijn, qua energie, heel anders, zowel voor jou als voor je publiek. Je krijgt ook minder direct respons. Waar haal je de voldoening uit als mensen niet lachen?

Segers Totnogtoe heb ik hele leuke en positieve reacties gehad op de optredens met Familie Segers. Vaak zeggen mensen achteraf dat ze geraakt zijn. Omdat ze het persoonlijk vinden en zoiets nog niet eerder hebben gezien. Die reacties zijn heel dankbaar. Dat is anders dan bij comedy. Daar kreeg ik ook meer negatieve reacties en die heb ik met kleinkunst nog niet gekregen.

Verder is een grap is vaak vluchtiger dan muziek. Wil je met de muziek ook graag de tand des tijds doorstaan?

Segers Ik weet niet in hoeverre je dat met kleinkunst kan bereiken, maar dat is op lange termijn wel ergens de bedoeling. Tijdloos is misschien overdreven, maar ik wil muziek maken die de mensen bijblijft. Dat wil ik ook met mijn nieuwe cabaretprogramma. Ik denk trouwens dat dat meer met de leeftijd te maken heeft dan met het genre.

Je volgende project klinkt alvast veelbelovend. Ben je van plan echt iets geheel nieuws maken?

Segers Dat is wel het plan. Nu pas leer ik het oudere cabaret van bijvoorbeeld Toon Hermans kennen. Die klassiekere versie van cabaret, daar wil ik op mijn manier naar toe. Het programma zal met een pianist zijn. Verder alleen ik, een net pak, een micro en that's it.

Je zingt nu ook al liedjes van klassiekers zoals Jules de Corte en Wim de Craene. Je bent dus fan van de ouderwetse kleinkunst?

Segers Ja, dat heeft eerst wel even geduurd, maar zo gaat het altijd bij mij. Ik begin eerst ergens aan en dan pas ga ik me er in verdiepen. Ik hoorde bij mijn ouders wel altijd Boudewijn de Groot, Robert Long en Bram Vermeulen, maar de echte klassiekers zoals Toon Hermans en Jules de Corte leer ik nu dankzij Raf kennen. Tijdens het componeren heeft hij zowel Jules de Corte als Wim de Craene aangebracht.

Wie zijn verder je muzikale helden?

Segers Ik ben altijd een grote fan geweest van de zanger van The Smiths. Hij steekt veel poëzie en relativering in zijn teksten. Ik heb vooral naar popmuziek geluisterd. De naam Familie Segers is onrechtstreeks ook wel een verwijzing naar The Smiths. Toen wij een naam zochten ging dat van ‘Iwein’ naar ‘Iwein en de Negers’ tot ‘Familie Segers’ om aan te geven dat ik er niet alleen sta. Ik vond dat wel aansluiten bij de gelijktijdige hype van Mumford & Sons, wat ook een banale familienaam is. Nu heb je ook een bandje dat Family of the Year heet. Het klinkt ook oubollig genoeg om te verwijzen naar The Kelly Family. (lacht) Dat oubollige vind ik juist heel hip.

Je bent na het vijfde middelbaar gestopt met studeren. Nu maak je muziek, cabaret, televisie, radio, reclames en je acteert. Heeft het stoppen met studeren geholpen in de ontwikkeling van je veelzijdigheid?

Segers Ik ben vooral gestopt met studeren omdat het echt niet ging. Ik kon niet studeren en van veel vakken zag ik het nut niet in. Als ik ergens in geïnteresseerd ben dan lukt het, anders houdt het op. Nadien heb ik met avondschool mijn diploma gehaald als assistent-bibliothecaris. Drastische keuzes hebben mij altijd het meest geholpen. Tot aan het ‘Leids Cabaret Festival’ werkte ik dus in een bibliotheek. Toen combineerde ik het werken nog met de optredens. Een maand ervoor zei ik: “Ik stop met mijn werk want ik ga fulltime aan cabaret doen.” Daar geloof ik in. Je maakt betere dingen als je je er helemaal op kan concentreren en er echt naar kunt leven.

Stel dat je de maatschappelijke conventies wel had gevolgd, welke studie had je dan aangevat?

Segers Omdat ik nu af en toe werk met de Brusselse filmschool Rits ben ik dat wel interessant gaan vinden. Misschien had ik wel regie gestudeerd. Moest ik echt goed kunnen studeren had ik misschien Germaanse Talen gedaan. Om dan waarschijnlijk als een saaie leraar Nederlands voor de klas te belanden. Geschiedenis spreekt mij ook erg aan. Of ik had een stap gezet naar het conservatorium. Of acteerschool. Ach, het zal me in ieder geval ook niet hebben geholpen dus het is maar mooi dat ik deze weg heb afgelegd.

Met de liedteksten lijk je wel de neiging hebben om stil te staan bij het leven. Ben je veel op zoek naar wijsheid?

Segers Ik heb dat wel gehad. Ik was vooral op zoek in literatuur en in boeddhistische wijsheden, maar daar ben ik nu een beetje van teruggekomen. In de roman ‘Bankvlees’ van Jan van Loy staat een fantastische slotzin. Hij is misschien niet juist geciteert, maar het eindigt met de zin: “Niemand weet hoe het eigenlijk moet.” Dat idee heeft een paar jaar in mijn kop rondgezworven. Er zijn heel veel mensen die doen alsof ze weten hoe het moet. Politici natuurlijk, maar ook mensen op café en in je klas. Uiteindelijk weet niemand hoe het moet. Als je dat in je achterhoofd houdt, draag je een grote wijsheid met je mee. Daardoor ga ik niet meer echt op zoek naar wat andere te vertellen hebben over hoe je het leven moet benaderen. Eigenlijk moet je het gewoon zelf proberen. Of nee, in het woord ‘proberen’ zit nog te veel twijfel. Je moet er gewoon voor gaan.

Even serieus

Je album heet ‘Over andere mensen’ maar de liedjes klinken heel persoonlijk. Schrijf je vooral fictie of toch autobiografisch?

Segers Net zoals mijn comedyshows zijn mijn liedjes autobiografisch, al vergroot ik ze uit om tot een relativering te komen. De liedjes zijn persoonlijk maar gaan niet allemaal direct over mij, ‘Niemand houdt van ons’ en natuurlijk ‘Over andere mensen’ bijvoorbeeld niet. Ondanks wat mensen soms geloven, uiteindelijk denken en voelen we toch allemaal hetzelfde. Je komt wel uit een ander milieu of je verwoordt de dingen soms anders, maar op de een of andere manier zit iedereen met dezelfde gevoelens en vragen. Daarom denk ik dat mensen zich juist in de persoonlijke liedjes sterk herkennen. Ik ben om die rede ook nooit bang geweest om mijn persoonlijke angsten of frustraties bloot te leggen. Zowel op het podium, in liedjes als in interviews. Daar heb ik wel opmerkingen over gekregen. Dan zeggen mensen dat ik te veel vertel of te persoonlijk word. Dat ik moet oppassen met wat ik zeg omwille van reacties. Waarop ik denk: wat is er mis mee? Ik vind het niet erg om mijn gedachtes en frustraties te ventileren. In kleinkunstliedjes gaat dat nog beter dan in cabaret.

In die persoonlijke liedjes zing je over een 60-jarige actrice, een koppel dat verder niemand heeft en het neerschieten van een geliefde. Heb je een turbulent liefdesleven?

Segers Om te zeggen dat ik een turbulent liefdesleven heb, is wat overdreven, maar ik heb wel een liefdesleven met enige geschiedenis. Op dit moment heb ik vooral een fijne vriendin.

Dus de studentes in de zaal hoeven geen exuberante spandoeken te maken?

Segers Jawel! (lacht) Ik blijf een soort fascinatie hebben voor mensen, zeker voor vrouwen, die het liefst op een overdreven manier fan zijn van mij. Al dan niet gelogen, maakt me niet zoveel uit. Het beeld alleen al vind ik prachtig.

Die pure bewondering die hopelijk dan wederzijds wordt?

Segers Eh nou ja, dat ligt er aan hoe hard ze hun best doen en hoe geloofwaardig ze kunnen acteren.

Je zegt vaak in interviews dat je met dit programma serieus wil worden genomen. Vind je dat dat lukt?

Segers Ja zeker met dit programma lukt dat toch aardig. Ik vind niets leuker dan na drie nummers de sfeer even onderuit te halen door een bindtekst of door iets te doen tijdens een nummer. Je merkt ook hoe serieus iedereen aan het volgen is als je ze met een kleine kwinkslag even kan doen lachen. Het wordt dus in de spiegeltent niet alleen maar groepshuilen, maar de studenten zullen zeker ook wat te gniffelen hebben.