Het leven van de student draait rond kennis. Kennis uit modellen en theoretische kaders, maar evengoed het soort kennis dat net buiten de kerntaak van de universiteit valt. Of het nu gaat over hoeveel Duvels je kan drinken zonder de dag erna nog dronken te zijn, dan wel te weten hoe je het overlijden van een vriend of ouder een plaats geeft in je leven, dit soort kennis is nodig voor een productief, evenwichtig leven. Maar uiteraard bestaan hier geen pasklare oplossingen voor; we strompelen blind voort, af en toe geholpen door een gids of een medereiziger.
Voor de meer praktische kant van dit ‘verborgen leerplan’ bieden onze universiteit en onze stad een mooi lessenpakket aan, in de vorm van een bruisend studenten-, dag- en nachtleven. De keuzeschaarste aan de spirituele zijde wordt er alleen maar schrijnender door. We moeten ons natuurlijk de vraag stellen of binnen een seculiere, postmoderne en betrekkelijk versplinterde maatschappij een universiteit deze rol nog wel op zich moet en kan nemen. Maar de Universiteit Antwerpen gaat de uitdaging alleszins aan en trekt resoluut de kaart van het actief pluralisme.
Op zich zeer zeker lovenswaardig, maar voor een slordige 250.000 euro zou je toch mogen verwachten dat studenten niet verplicht worden om zich in te passen in een decennia oude polarisatie die vandaag de dag nog amper enige betekenis kan vasthouden, op de UA vertegenwoordigd door de pastorale versus de vrijzinnige dienst. Misschien vergis ik me. Misschien heeft de overgrote meerderheid van de studenten wel genoeg aan het geïnstitutionaliseerde christendom, dan wel de geïnstitutionaliseerde vrijzinnigheid. Dit is op z'n minst het onderzoeken waard. En als dan zou blijken dat het model een aanpassing vereist, dienen we ons er bewust van te zijn dat het uitbereiden van het aantal gerepresenteerde levenbeschouwingen, ad infinitum, misschien niet de beste oplossing is.
De UA doet moeite om zich van haar actief pluralistische taak te kwijten, waarvoor dank, maar we moeten durven om van de afgelegde weg af te wijken. Onze universiteit bestaat, net als onze maatschappij, niet uit een beperkt aantal welomlijnde groepen, maar uit zeer veel unieke individuen. Nu pompen we veel geld in een systeem dat amper tegemoet lijkt te komen aan de noden van de student en weinig creatieve ademruimte biedt aan zingeving die buiten de maatschappelijke norm valt.
Over ademruimte gesproken, op 18 oktober is er een volksraadpleging in Antwerpen over wat er nu eigenlijk met de Oosterweelverbinding moet aangevangen worden. Als je in Antwerpen gedomicilieerd bent, vervul dan alsjeblief je burgerplicht, lees het (enige) onafhankelijke onderzoeksrapport, van Arup-Sum, en stem met de weldenkendheid die het een student betaamt. Alsjeblief?