Erst kommt die Moral, dann das Fressen

Tijdens de kantooruren werk ik aan een doctoraat, maar in mijn vrije tijd hou ik me graag bezig met een echte wetenschap: trendwatchen. Nu de planeet vergeten is te vergaan, is ze weer helemaal in. Foodporn, lolcats en Bicky Burgers zijn volslagen passé. Als je vandaag echt mee wil zijn, moet je op zijn minst flexitariër – mooi woord voor gelegenheidsvegetariër – worden.

Wij zijn een generatie die geen honger, maar eetstoornissen kende. We groeiden op in een land waar als varkensvlees wordt gevreten, koeienvellen worden gedragen en kunstenaars die katjes zonder handschoenen pakken, worden neergeknuppeld. Toch is er wat veranderd. Waar men vroeger gewoon at wat de pot schafte, is de pot vandaag een politiek statement geworden. Met kookboeken als nieuwe manifesten. Waar de Bourgondische Belg steeds nogal gelaten stond tegenover De Revolutie, raken de gemoederen snel verhit wanneer het over eten gaat. Voedselgevechten en patattenoorlogen worden gewonnen en verloren, met de supermarkt als Tahrirplein van de vegetarische omwenteling, dixit Alexia Leysen, bezieler van Dagen Zonder Vlees. Naar verluidt zou het Antwerpse stadsbestuur zelfs overwegen ambtenaren in openbare functies te verbieden te eten. Obesitas is immers een ‘obediëntie’ als een andere.

Ik vraag me wel eens af of we ons een betere wereld kunnen eten, wanneer ik onze prachtige planeet weer eens aanschouw vanuit mijn privéjet. Die betere wereld is natuurlijk niet zo eenduidig. Het gerechtelijk apparaat koos wel al duidelijk kant en bracht de ‘aardappelbevrijders’, hier komt die, diep in de puree, door hen te veroordelen tot een effectieve gevangenisstraf wegens politieke moeskopperij. Of zoals Artikel 557 uit het Strafrechtwetboek beschrijft: “het roven van veldvruchten of andere nuttige voortbrengsels van de bodem die nog niet los van de grond zijn.” Het staat vast dat er nog heel wat geoogst, gevreten en gescheten zal moeten worden vooraleer we in het land van melk en honing zijn. In de tussentijd kan ik de rabiate vleeseters enkel maar op het hart drukken dat een biefstuk nooit lekkerder smaakt dan na een week linzen. Diegenen die na veertig dagen zonder vlees maar niet genoeg kunnen krijgen van het verkleinen van hun ecologische voetafdruk, raad ik aan de kat te degusteren. Dat beest vervuilt evenveel als een auto en eet al de vogels in mijn tuin op. De natuur zal ons hiervoor zo dankbaar zijn dat we eindelijk een degelijke zomer zullen krijgen. Smakelijk!