“Gaat eens kijken of de facteur al geweest is en als ge hem ziet, vraagt hem dan binnen voor nen druppel.” “Check uw mailbox en ziet eens wie er online is op msn.” De kloof tussen de twee bovenvermelde quotes is een generatie. Voor de ouders is surfen een exotische hobby, voor de kinderen is het een dagtaak die even evident is als het tandenpoetsen. De 42.000-koppige, sterke drager van het woord is in deze context een grootmoeder die haar rimpelzones heeft laten behandelen met een botox-kuur van priorzegels en andere lapmiddeltjes, het blijft desalniettemin een oma. De Post is gelost uit het peloton der communicatiemiddelen. De postbode mag dan nog heel der ampullen epo tot zich nemen, de gele trui pakken op de Champs-Elysées zal er nooit meer inzitten. Al hebben zijn kuiten de omvang van die van Museeuw, dan nog kan hij op zijn logge vrachtfiets de digitale demarrage niet pareren. De tirannie van de computerdynastie heeft desondanks toch enkele onbegrijpelijke mazen in haar web. Getuige daarvan de olijke ornamenten die overal worden aangepapt ter aankondiging van allerhande festiviteiten. Dag en nacht leveren deze aantrekkelijke affiches slag, ettelijke duizenden euro’s worden tijdens zulke plakoorlogen verslonden. De levenscyclus van de bodes is van zeer korte duur: binnen het etmaal wordt het zonlicht hen niet meer als spot gegund door andere aankondigingsmunitie die hen reeds dubbel en dik bedekt. Naast tonnen papier nutteloos verbrast en liters verf doelloos verkwanst, is de Witte Tornado het stormachtig beu het promotiepamflet van elektriciteitskastjes te schrapen. Beschilder uw surfbord in een lekker lettertype, voorzie het van een blitse boezem en trek ten strijde op de golven van het mondiale net.
01/04/2004