Woody Allen zei het al: "Those who can’t do, teach. And those who can’t teach, teach gym." En degenen die lesgeven in het lesgeven? De Academische Initiële Lerarenopleiding (AILO) van de UA werd het voorbije jaar fel bekritiseerd door huidige en voormalige studenten. Hun bezwaren komen steeds op hetzelfde neer. De lessen hebben te weinig te maken met de realiteit, de opdrachten zijn zinloos en er wordt te subjectief geoordeeld over wat een goede lesgever is. Toch zijn er momenteel 528 UA-studenten met de opleiding bezig, of ze er nu veel enthousiasme voor kunnen opbrengen of niet. Waar hebben de studenten het moeilijk mee en wat zijn de docenten van plan daar aan te doen?
Het academiejaar 2004-2005 was niet echt een pretje voor de docenten AILO. In december 2004 verscheen het artikel ‘Toch nog iets geleerd uit de lerarenopleiding?' Hierin haalde ex-AILO student Jimmy Bruckers scherp uit naar de hele cursus, die hij een gebrek aan realiteitszin verweet. Waar is het goed voor om collageopdrachten te maken of om zelfreflecties te schrijven (alsof je jezelf ooit negatief zou beoordelen)? Waarom moet je zonodig elke les tot op de minuut plannen, terwijl je op voorhand weet dat het onmogelijk is om je aan zo'n planning te houden? Kortom: waarom besteed je tijdens de lerarenopleiding zoveel tijd aan activiteiten die op geen enkele manier een beter leraar van je maken?
Enkele dagen lang was het artikel het voornaamste gespreksonderwerp onder de studenten AILO. Degenen die zich in het artikel konden vinden, besloten van de gelegenheid gebruik te maken om zelf hun stem te laten horen. Ze schreven naar hun docenten ondermeer dat “de hele cursus zweemt naar een soort van veredelde bezigheidstherapie.”
De brieven hadden effect. Korte tijd later wist Peter Van Petegem, coördinator van de opleiding, via Blackboard te melden dat hij niet aan de klachten voorbij wilde gaan. Hij organiseerde een reeks ontmoetingen met de ontevreden studenten. Wat precies de bevindingen van de gesprekken waren, is nog steeds niet helemaal duidelijk. Tijdens de lessen die erop volgden, repten de docenten er met geen woord over en ook op Blackboard kwamen er geen verslagen. Het gros van de AILO-studenten moest dan ook vertrouwen op wat ze te weten kwamen via vrienden. Het resultaat van dit alles? Wel, je ziet nog steeds dezelfde AILO als vorig jaar, met dezelfde taken en opdrachten. Maar dat hoeft niet zo te blijven.
Peter Van Petegem beschrijft welke veranderingen er op stapel staan: ‘Om de opleiding meer af te stemmen op het buitenlands niveau, zullen de competenties van de studenten aanzienlijk worden uitgebreid'. De cursus zal nog intensiever worden dan ze al is. In plaats van dertig studiepunten, zullen er zestig te verdienen zijn. Dertig voor het theoretische gedeelte, dertig voor de praktijk. De theorie zal worden gegeven op de universiteit zelf, waar zeven of acht uur per week lessen zullen plaatsvinden. Voor de praktische opdrachten worden de studenten naar scholen overal ten lande gestuurd, waar het de bedoeling is dat ze maar liefst vijfhonderd uur stagelessen geven. ‘Zo kunnen de studenten grondig kennismaken met alle aspecten van het leven als leerkracht, inclusief vergaderingen en bureaucratische plichten.' Op die manier zullen de studenten natuurlijk ook ongeveer zeventig procent van het hele schooljaar voor hun rekening moeten nemen. Van Petegem geeft toe dat vijfhonderd uur effectief lesgeven waarschijnlijk onhaalbaar zal zijn. ‘Allicht zullen daar ook observatie-uren en dergelijke bij gerekend worden. Vijfhonderd uur aanwezigheid in een school dus.'
De lerarenopleiding zal niet meer gecombineerd kunnen worden met een andere studie, zoals nu meestal het geval is. Studenten zullen een extra jaar moeten uittrekken voor AILO en zullen er tijdens dat jaar zo intensief mee bezig zijn, dat alle “toeristen” automatisch geweerd worden. Niemand zal de opleiding er nog bij kunnen nemen, enkel voor de zekerheid die een extra diploma biedt. Normaal gezien zouden deze veranderingen vanaf volgend academiejaar van kracht worden, maar, zegt Van Petegem, ‘zoals het er nu naar uitziet, zal het waarschijnlijk pas 2007 worden.' De veranderingen komen er dus, zij het dan met enige vertraging. Zo kennen we de AILO weer.
Een reactie op dit artikel lees je hier.