Waar leg je de lijn?

Hoe ben je voor het eerst in contact gekomen met drugs?

Op mijn veertiende rookte ik mijn eerste jointje. Dat was toen iets speciaals, iets waar ik nog niet veel van afwist. Omdat mijn vrienden het deden wou ik het ook wel eens proberen en dat beviel mij goed. Ook paddestoelen aten we wel eens; dan gebeuren er soms echt gekke dingen. Daar is het ook heel lang bij gebleven maar op mijn achttiende begon ik in plaats van op café meer en meer naar clubs te gaan. Daar pakte ik mijn eerste ‘bolleke' (xtc-tablet, nvdr.) en ontdekte ik een heel andere wereld, de wereld van het blijven doorgaan, het feest dat niet stopt. Later ben ik dan overgeschakeld op coke, wat ik nog beter vond. Ook speed heb ik wel eens geprobeerd maar dat beviel mij niet zo.

Zijn er ook drugs die je nooit zou proberen?

Heroïne. Te gevaarlijk volgens mij. Ik heb al van verschillende mensen gehoord dat je “eraan hangt” na je eerste shotje en dat zou ik zonde vinden. Hoewel ik af en toe iets neem, wil ik niet afhankelijk zijn van iets. Ook MDMA en LSD vind ik link. Dat zijn dingen die je volgens mij niet in de hand hebt.

Je studeert ook nog. Valt het studentenleven eigenlijk te combineren met de vele feesten en drugs?

Moeilijke vraag. Ik denk dat ik ook wel een beetje het geluk heb, of de discipline, om in de belangrijke periodes volledig van al die dingen af te blijven. Dan is het af en toe een jointje, maar niet meer dan dat. Ik heb veel mensen rondom mij zien afhaken hoewel ze aanvankelijk heel gemotiveerd waren om iets te maken van hun studies. Door de combinatie van drugs en feesten zijn ze de realiteit wat uit het oog verloren en hebben ze hun studies opgegeven om zich in het nachtleven te storten. Meestal komen ze dan ook nog in de horeca terecht. Daar kunnen ze zo'n mensen wel gebruiken.

Hoe kan je als student al die drugs betalen?

De meesten verdienen iets bij, in de horeca dus bijvoorbeeld. Sommige drugs zijn ook helemaal niet zo duur. Speed kost maar vijf euro per gram, pilletjes vijf euro per pil.

Paranoia

Is het gebruik van drugs tijdens de examenperiode een hardnekkige roddel of is er iets van aan?

Het is zeker geen roddel; ik ken genoeg mensen die heel de nacht blijven doorstuderen op een gram speed. Het is maar de vraag wat ze er twee dagen later nog van weten, maar op dat moment zal het zeker wel zijn nut hebben.

Ligt het dan ten dele aan de universiteit, die teveel eist van de studenten?

Nee, dat denk ik niet. Misschien zijn er richtingen waarin dat wel zo is, maar bij ons zeker niet. Meestal zijn het studenten die weinig naar de les gaan, niets doen tijdens het jaar en daarom hun toevlucht zoeken in zulke ultieme reddingsmiddeltjes.

Hoe zit het met voorlichting? Heb je het gevoel dat je genoeg kennis hebt over drugs?

Nee, en soms dringt dat ook wel eens tot mij door. Ik neem bijvoorbeeld regelmatig coke, maar dat betekent niet dat ik besef welke gevaren dat op lange termijn met zich meebrengt. Ik kan alleen maar afgaan op wat ik voel op dat moment en achteraf. Van marihuana weet ik dat dan weer wel perfect. Als je jarenlang blowt heb je ook wel eens een aanval van paranoia of schizofrenie en daar komt nog bij wat ik met sommige van mijn vrienden zie gebeuren. Er zit er nu nog één in de psychiatrie. Maar dat betekent niet dat ik niet meer blow, hé. Als je het in beperkte mate doet is het veilig volgens mij.

Maar om terug te komen op die voorlichting: denk je dat de universiteiten daar een rol in kunnen spelen?

Ja, natuurlijk. Het zou een deel van het pakket algemene opvoeding moeten zijn.

Hoe moeten ze dat dan doen?

Een folder met het nummer van de drugslijn zou al veel doen, denk ik (die folders liggen er, nvdr.). Of misschien een algemeen vak invoeren waar drugsvoorlichting een onderdeel van is.

Oplossing?

Ben je voor legalisatie van soft drugs?

Stiekem is ook wel leuk, maar toch zou het geen slecht idee zijn. Voor mij mag het zelfs verder gaan en mogen hard drugs er ook bijhoren. Alcohol bijvoorbeeld is volgens mij een veel gevaarlijker dan coke. En als je 't legaliseert kan je beter controleren wat, hoe en waar er wordt genomen. Als je ziet wat voor spul je soms in je handen krijgt... Ik herinner mij bijvoorbeeld iemand die een lijn aan het leggen was en mij er ook één wou geven. Ik heb vriendelijk bedankt toen ik zag en proefde dat het kalk van de muren was. Die testteams vind ik ook een heel goed idee. Die komen naar feestjes en testen gratis je pillen. Je zou ervan schrikken hoeveel rommel daar tussen zit. Als je altijd zou weten wat je neemt...

Hoe zie jij die legalisering van hard drugs dan?

Het ideaal zou zijn moest de staat het verdelen onder mensen die afhankelijk zijn. Die verdeling is gratis en gedoseerd. Bij dat pakketje zou dan wel psychologische begeleiding horen. Voor wat, hoort wat.

Zie je daar echt de oplossing in?

Ja, het is mogelijk als het idee goed wordt uitgewerkt. Weet je wat het rare is als ik dit aan iemand vertel? Hun reactie is altijd: “Ja maar, dan gaan er toch veel meer mensen aan de drugs geraken.” Onzin. Het is tijd om de ogen te openen en te zien dat er veel meer mensen drugs nemen dan iedereen denkt. Het is perfect mogelijk om een normaal leven te leiden en toch af en toe een snuifje te nemen. Voor marihuana gold lange tijd hetzelfde taboe. Nu is daar al wat meer openheid rond omdat ook enkele hooggeplaatste mensen toegaven dat ze er niet vies van waren. Met hard drugs is het juist hetzelfde. Je zou er echt van opkijken als je wist hoeveel mensen het al gedaan hebben.

Hebben je medestudenten weet van je verborgen leven?

Een stuk of vijf mensen weet het, omdat ik ook weet dat zij het doen. Er wordt eigenlijk weinig over gesproken, tenzij je elkaar toevallig tegenkomt op een feestje. Niemand hoeft het te weten, vind ik. De mensen veroordelen je nogal snel.

Heb je nog een laatste wijze raad?

Ja, blijf niet blind voor wat er rondom je gebeurt en veroordeel niet. En ga ook niet te lichtzinnig om met eender welke drug.

Zullen we doen. Bedankt en nog veel succes met je studies.

Tom Geens