Megabordeel Villa Tinto is met zijn gewaagde design en knalrode interieur een opvallende nieuwkomer in het Antwerpse Schipperskwartier. Deze buurt staat meestal in een negatief nachtlicht, maar de tintelende villa aan de Verversrui zou het imago van de rosse buurt wat moeten opkrikken. Berichten over geweld, gebrek aan hygiëne en illegale prostituees halen iets te regelmatig de krantenkoppen. Met Villa Tinto krijgt het oudste beroep ter wereld een nieuw, clean en veilig uithangbord – dat is toch de bedoeling.
Legaal is veilig
De Antwerpenaar weet maar al te goed dat prostitutie over het algemeen niet wordt gewaardeerd. De laatste jaren drong het stadsbestuur de gedoogzone voor raamprostitutie steeds verder terug tot de huidige drie straten: de Verversrui, de Schippersstraat en de Vingerlingstraat. Toch moet je bij de uitwerking van een prostitutiebeleid rekening houden met de gevaren die aan het (gedeeltelijk) bannen van de stiel verbonden zijn. Een legalisering van het beroep in een veilige omgeving als Villa Tinto is niet alleen voor de prostituees en hun klanten een goede zaak, maar voor iedereen. In de illegaliteit en zonder enige controle leidt prostitutie tot geweld, onhygiënische werkomstandigheden en uitbuiting. Iedereen kent wel de boeken van Chris de Stoop over vrouwensmokkel, Ze Zijn zo lief, meneer en Zij kwamen uit het Oosten. Het thema is weer brandend actueel door Matroesjka's, de serie die momenteel op VTM loopt. Naast vrouwenhandel is ook pooierschap een bekend probleem dat enkel door streng toezicht kan bestreden worden. Prostitutie speelt in op een menselijke basisbehoefte en heet dus niet voor niets het oudste beroep ter wereld'. Toch heeft het vak nog vaak te kampen met hypocrisie.
Als prostitutie niet zou bestaan, dan kon “een broek vol goesting” wel eens op een meer schadelijke manier een uitweg vinden en bijvoorbeeld leiden tot verkrachting – zo luidt het cliché. Prostitutie niet steeds verder terugdringen, wel legaliseren en controleren is dus de boodschap.
Villa van vertier
Op 3 januari 2005 opende de Villa haar deuren. Het pand staat in de nieuw aangelegde straat die de Verversrui met de Schippersstraat verbindt. Er zijn in totaal 51 kamers, waarin de klok rond gewerkt kan worden. Een soort Melrose Place voor hoertjes dus, met oog voor beroepsgebonden voorzieningen. In Villa Tinto primeert veiligheid. Wanneer een prostituee voor het eerst een kamer huurt, controleert de conciërge haar identiteitskaart en neemt digitale vingerafdrukken die later nodig zijn om toegang te krijgen tot een kamer. Om te vermijden dat geregistreerde prostituees hun kamer onderverhuren aan derden moeten ze deze herkenningsprocedure elk uur herhalen. Er is met veel rekening gehouden: zo staat er in de badkamer bijvoorbeeld een douche en geen bad, zodat de klant een meisje niet kan verdrinken. Verder heeft de politie een aparte kamer in het gebouw, zodat agenten snel kunnen uitrukken als er iets fout gaat. Ook financieel zitten de prostituees safe in Villa Tinto. Ze betalen slechts 50 euro per shift van 12 uur en een dag vrijaf nemen kan zonder problemen.
Vraag en aanbod
Bij de meisjes zelf zijn de meningen over Villa Tinto verdeeld. De voordelige huurprijs en de veiligheid zijn pluspunten, maar over de grootschaligheid zijn sommigen minder te spreken. Ook voor de klanten die niet echt op zoek zijn naar een vluggertje, is het gebrek aan intimiteit een struikelblok. 'Bandwerk' noemen ze het. Verder vinden een aantal meisjes de veiligheidsnormen wat té streng. De herkenningsprocedure die elk uur herhaald moet worden zorgt wel eens voor hinder in het heetst van de strijd. Toch lijkt het Schipperskwartier met Villa Tinto al wat veiliger, maar of het imago van prostituees hierdoor de hoogte in schiet, valt af te wachten.
Anja Goyens