Je hebt het wel eens gehad in Disneyland of Las Vegas, het gevoel dat fictie en realiteit in elkaar overvloeien.
Je kent het fenomeen ook uit de al te norse en overdreven houding van een examinerend professor: speelt hij dit nu of is hij serieus? Ergens voel je aan dat één en ander fake is, dat een aantal zaken niet klopt. Toch verdient Mickey harde dollars voor Disney bij iedere uitgedeelde handtekening, en schrijft de prof in kwestie een handvol minuten later genadeloos een negen op je blad.
ABC (American Broadcasting Company) is zelf onderdeel van het Disney-imperium. Fox maakt vooral Hollywoodfilms en NBC is een dochter van General Electric, de grootste bommenfabrikant over de Atlantische oceaan. Geen van hen bericht over de betogingen in Spanje, Indonesië of de anti-Bush bewegingen in eigen land. Nergens een slecht woord over de president, de oorlog, zelfs een unilateraal optreden los van de VN wordt goedgepraat. De Fransen zijn ‘traitors’, verraders.
Live oorlog
Een oorlog is traditioneel slecht voor een tv-zender. Onvoorspelbare gebeurtenissen hinderen de geplande reclame, correspondenten ter plaatse kosten handenvol geld en zelfs de horizontale programmatie van soaps en talkshows moet worden doorbroken. Niet deze keer. Oorlog is immers live te berichten, oorlog kan van het slagveld rechtstreeks in de huiskamer gebracht worden, voor het eerst. Saddam en Bush worden ankers, de Golf een kijkcijferkanon. De nieuwswaarde van de trieste cijfers (slachtoffers maar ook geld en schade) weegt niet langer op tegen de entertainmentwaarde van de overwinnende Amerikaanse soldaten. Het begrip infotainment wordt opnieuw ingekleurd.
Sterker nog. In een oorlog als deze wordt de grens tussen realiteit en fictie helemaal weggegomd. Is het echt nodig om Irak binnen te vallen? Ja zeggen Fox en de anderen en ja zal het zijn. Times Square smeekt om de eerste bom, de vraag rijst wie de agenda van de oorlog maakt.