Liza van der Stock. Zegt deze naam je niks? Dan zal dat niet lang meer duren, want deze 24-jarige dame is namelijk de wereld aan het veroveren met haar foto's. Een paar jaar geleden fotografeerde deze studente nog voor dwars, maar ondertussen is ze genomineerd voor de Sony World Photography Awards met haar fotoserie 'Paradi$e Lu$t'. Binnenkort gaat ze werken voor de Nederlandse Volkskrant. Alle reden voor ons om eens rond de tafel te zitten met dit aanstormend talent.
Op dit moment is Liza druk bezig met het afronden van haar master Sociologie aan Universiteit Gent en haar bacheloropleiding Fotografie aan de School of Arts in Gent. Ja, twee opleidingen tegelijkertijd. “Ik ga daar niet over liegen, het is heel veel werk. Maar in juni studeer ik hopelijk af voor alles,” aldus Liza. “Fotograferen deed ik in eerste instantie voornamelijk op vakantie, ik ging bijvoorbeeld op reis naar India en fotografeerde daar mensen en dingen die ik interessant vond. Toen ontdekte ik dat ik fotografie toch wel echt heel leuk vond en ben ik dat erbij gaan studeren. Sociologie vind ik interessant, maar ik ben meer fotografe,” legt Liza uit.
Dat het fotograferen in haar bloed zit, bewijst ze met haar nominatie voor de Sony World Photography Awards. “Ik heb de derde plaats gehaald. Ik wist dit zelf al erg lang, maar het mocht nog niet eerder gepubliceerd worden”, vertelt ze lachend. Als je bedenkt dat dit qua omvang de grootste fotografiewedstrijd ter wereld is met het meeste aantal deelnemers, begrijp je dat dit iets is om terecht heel fier op te zijn. “Er waren meer dan 173.000 inzendingen uit 171 landen. Dat is bijna niet te bevatten. Ik deed mee in de hoop te winnen, maar ik had dit uiteraard niet verwacht.”
De fotoserie waarmee ze heeft meegedaan heet 'Paradi$e Lu$t', alleen al de titel maakt nieuwsgierig. “In mijn eerste jaar fotografie moesten we een groep mensen fotograferen, dat was verder heel vrij. Ik ben op het idee gekomen om mensen te fotograferen die heel ver van mijn eigen leefwereld af staan. Ik ben toen naar een eroticabeurs gegaan en viel daar nogal op als vrouw alleen met een professionele camera. Toen ben ik aan de praat geraakt met een koppel en dat klikte meteen. Zij hebben mij uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de volgende opnamedag van hun pornofilm,” vertelt ze. Nu is het niet zozeer de pornowereld die Liza aantrekt, maar vooral de clichés en vooroordelen die hier rond bestaan. “Iedere keer ben ik tot de vaststelling gekomen dat die vooroordelen op niks gebaseerd zijn. Ik wil het vertrouwen winnen van mensen die in eerste instantie misschien wat wantrouwend zijn tegenover het toelaten van een fotografe in hun dagelijks leven.” Liza's familie reageerde in eerste instantie dan ook wat bezorgd, niet zozeer vanuit morele overwegingen, maar vanwege het milieu waarin ze terecht zou komen. Maar ondertussen zijn ook zij erg enthousiast.
Tussen het afstuderen door, werkt Liza nog aan verschillende projecten. Er komt ook een nieuwe fotoreeks over het SM-milieu, maar hier wil ze nog niet te veel over loslaten. Daarnaast vertrekt ze eind juni naar Afrika om daar een reeks te maken over albinisme. “In Afrika is daar een heel groot stigma rond. Mensen met albinisme worden op grote schaal aangevallen en soms zelfs vermoord aangezien men magische krachten aan hen toeschrijft.” Voor Liza is dit de derde keer dat ze naar Tanzania gaat. Twee jaar geleden ging ze er op reis met haar ouders en vorig jaar verbleef ze er drie maanden voor haar masterthesisonderzoek. “Mijn masterthesis gaat over groepsvorming binnen het sekswerkersmilieu, hiervoor heb ik zowel interviews afgenomen als een fotoproject gemaakt (het gaat om de reeks Sisters! Brothers!). Als fotografe is het interessant om effectief bij die mensen thuis te fotograferen om te zien hoe ze echt wonen. In mijn thesis wil ik die foto's en interviews samenbrengen.” En alsof dit nog niet genoeg is, werkt Liza ook nog aan een serie rond vrouwenbesnijdenissen binnen de Masaïgemeenschap in Ngorongoro Conservation Area. “Dit is in één van de mooiste natuurreservaten ter wereld waar de Masaï nog traditioneel leven in harmonie met de wilde dieren. Het is heel bijzonder dat ik de mogelijkheid krijg om daar te fotograferen. Je moet daar officieel toestemming en een vergunning voor krijgen.” Uiteindelijk is het haar doel om de projecten rond albinisme, sekswerkers en vrouwenbesnijdenissen samen te brengen in één boek.
Het kan natuurlijk niet anders dan dat Liza's succes wordt opgepikt door de media. “Hier was ik wel een beetje van geschrokken. Ik was op het zevenuurjournaal en het is heel vreemd om jezelf daar te zien,” lacht Liza. Bovendien moet ze na ons interview rechtstreeks door naar het Zuiderpershuis voor de opnames van Cafe Corsari. “Met allemaal écht bekende mensen, daar voel ik me nog niet tussen horen hoor. Maar ik vind het natuurlijk heel leuk. Fotografie is mijn passie en het geeft veel voldoening om daar erkenning voor te krijgen.” Ook in Nederland zijn haar foto´s niet onopgemerkt gebleven. “In september begin ik als vaste fotografe bij de Volkskrant voor een jaar,” vertelt ze.
Het is duidelijk dat deze dame weet wat ze wil. Als het aan haar lag, zou ze de komende jaren verder gaan met haar documentaires, het liefst in het buitenland. “Het gaat er me niet enkel om mooie foto's te maken, maar om het maken van relevante fotoprojecten van groepen in de samenleving. Het is mijn droom om daar mijn beroep van te kunnen maken en daarvan te kunnen leven.” Als ze een tip mag geven aan de creatieve, fotograferende studenten van Universiteit Antwerpen, luidt die als volgt: “Mensen zeggen vaak dat ze niet gefotografeerd willen worden, maar soms zijn ze gewoon verlegen. Je moet die mensen eerst goed leren kennen en naar ze luisteren, verwacht niet dat je zomaar ineens mensen in hun dagelijks leven kan fotograferen. Je moet geduld en respect voor ze hebben. Mensen zijn geen objecten die je even voor je lens sleept, dan kun je beter stillevens maken.” Amen.
Ben je nieuwsgierig geworden naar het werk van Liza? Bekijk dan haar website.