Geen zichzelf respecterend blad zonder buitenlands nieuws, dachten wij. Elke maand bieden we daarom een buitenlandse student de kans zijn visie op de actualiteit te delen. Deze maand laten we Charlotte Keith aan het woord, redacteur bij Varsity, het onafhankelijke studentenblad van University of Cambridge. Zij kaart het probleem aan van de stijgende studiekosten in het Verenigd Koninkrijk.
De recente verhoging van het inschrijvingsgeld zorgt voor heel wat problemen bij Britse studenten. Het leergeld voor het hoger onderwijs is onlangs zodanig gestegen dat de studenten die zich dit schooljaar inschrijven tot drie keer zoveel betalen voor dezelfde opleiding als hun voorgangers. Cambridge is een van de universiteiten die het hoogste tarief aanrekent: 9.000 pond, wat overeenkomt met ongeveer 11.245 euro. Dit bedrag dekt slechts het studiegeld, zodat studenten nog heel wat meer moeten betalen voor andere onkosten. De overheid stelt een lening voor een onderhoudsuitkering ter beschikking, maar het maximumbedrag van 5.000 pond (of 6.250 euro) is te weinig om van te leven in de meeste universiteitssteden.
Aan het einde van hun studieloopbaan zullen de studenten die zich dit jaar inschrijven een gemiddelde schuld bij elkaar hebben geleend van minstens 40.000 pond (bijna 50.000 euro). Het resultaat hiervan is dat de financiële schuld van studenten in Engeland aanzienlijk groter is dan die van studenten uit de rest van de wereld. Toen er gestemd werd voor de wetgeving over de verhoogde studiekosten, gaven ministers de indruk dat slechts weinig universiteiten het maximumtarief zouden aanrekenen. Niets is echter minder waar: ten minste een derde van de universiteiten zal dit academiejaar het inschrijvingsgeld optrekken tot 9.000 pond. Gemiddeld zullen studenten nu 8.500 pond (10.600 euro) moeten betalen voor een jaar hoger onderwijs.
Elitarisme aan Cambridge
De universiteit van Cambridge probeert steeds de mythe te ontkrachten dat ze elitair is, maar het ziet er nu naar uit dat de universiteit het ronduit moeilijk krijgt om minder bevoorrechtte studenten aan te trekken. Na de verhoging van het collegegeld betekent dat de oude vooroordelen welig zullen tieren. In 1999 en 2004 werd de studiekost al opgetrokken. Iedere keer daalde het aantal inschrijvingen van minder kapitaalkrachtige studenten die les kregen op een staatsschool. Het aantal rijkere studenten werd natuurlijk niet beïnvloed. De cijfers liegen er niet om: dit jaar daalde het aantal studenten aan de universiteiten van het Verenigd Koninkrijk met 8,8 procent, in vergelijking met twee jaar geleden. Dit lijkt een zeker gevolg te zijn van de verhoging van het collegegeld.
De overheid beweerde nochtans dat de stijging van de studiekosten bedoeld was om studenten meer keuzemogelijkheden te verschaffen. Ook al noemde de Financial Times de idee om universiteiten hun eigen tarief te laten bepalen “een vrijemarktrevolutie in de voorziening van het hoger onderwijs”, deze regeling zou wel eens het tegenovergestelde resultaat kunnen hebben. Armere studenten lopen het risico uitgesloten te worden van de prestigieuze elite-universiteiten omdat zij het inschrijvingsgeld simpelweg niet kunnen betalen. Aangezien deze studenten het hoge tarief van 9.000 pond niet kunnen bekostigen, zullen ze gedwongen worden om te studeren aan een universiteit die niet beantwoordt aan hun academische ambities, maar wel aan hun portemonnee.
Minder dokters, meer geld
Ook studenten geneeskunde worden het slachtoffer van de duurdere opleidingen. De British Medical Association schat dat studenten die in 2012 hun studie aanvangen, zullen afstuderen met een schuldenberg van 70.000 pond (87.500 euro). Hoewel er een grote werkzekerheid bestaat voor dokters in het Verenigd Koninkrijk en ze gemiddeld ook meer verdienen dan andere afgestudeerden, schrikt het vooruitzicht van dergelijke schulden studenten met financiële problemen af. Het is begrijpelijk dat de Britse overheid de goede reputatie van het hoger onderwijs wil bewaken, al is het belangrijk te weten dat het Verenigd Koninkrijk slecht scoort op het vlak van sociale mobiliteit, zeker in vergelijking met andere landen. Onderwijs (en vooral de toegang tot de beste universiteiten) speelt een belangrijke rol in het verbeteren van de sociale mobiliteit van een land. Het ziet er dan ook naar uit dat de nieuwe financiële maatregel voor het studiegeld de sociale stagnatie nog meer in de hand zal werken, en de kloof tussen rijk en arm nog meer zal vergroten.
Britse studenten hebben moeten accepteren dat de overheid niet enkel hun standpunt moest overwegen in de beslissing om inschrijvingstarief te verhogen, maar toch voelt de jongere generatie zich genegeerd. Niet enkel de beslissing om het studiegeld te verhogen, maar ook de manier waarop deze verandering tot stand werd gebracht is bij veel studenten in het verkeerde keelgat geschoten. De Liberaal-Democratische Partij, die deel uitmaakt van de huidige coalitieregering, had tijdens hun verkiezingscampagne in 2010 beloofd om inschrijvingsgeld volledig af te schaffen. Dat diezelfde liberaal-democraten later het voorstel voor hoger inschrijvingskosten steunden, werd door veel studenten als verraad gezien. Het massale protest van studenten het afgelopen jaar mochten niet baten. Ondanks alle stemmen die opgaan tegen de nieuwe tarieven, wordt er voorspeld dat het collegegeld weer zal stijgen in 2013.
Wij danken Charlotte Keith, redacteur bij Varsity, voor haar inzending.