terugdenken aan vroeger in de Zoo van nu

27/10/2016
🖋: 

Weinig plekken spreken zo tot de verbeelding als de Zoo. In dit groene hart van Antwerpen staat de tijd even stil en ontmoeten mensen en dieren van allerlei pluimage elkaar. Het bejaarde koppel dat er hun dagelijkse koffietje drinkt, nostalgisch kijkend naar de flamingo’s die van oudsher vlakbij de inkom resideren. De jonge moeder die haar kroost laat kennismaken met de wondere wereld van pinguïns en kamelen. De student die een uurtje wil bekomen van de lessen door andermans apenkuren te bestuderen. Allemaal verbinden ze herinneringen van vroeger met nieuwe ervaringen in de Zoo van nu. En die Zoo van nu heeft er een paar troeven bij.

Je voelt het als je de dierentuin inloopt: er is iets veranderd, maar wat? Aan de verandering van het seizoen ligt het niet: die is altijd al aanwezig in de Antwerpse dierentuin, met de paardenkastanjes als kleurrijke ambassadeurs. Nee, het nieuwe inkomplein heeft er waarschijnlijk iets mee te maken: een stukje van het park werd weggeknipt om het geheel open te trekken naar de stad toe. Toch is de Zoo zo’n anderhalve hectare groter geworden.

 

a room with a zoo

Een groot deel van de toegevoegde oppervlakte wordt ingenomen door de nieuwe Savanne. In deze gigantische wandelvolière, word je omringd door 250 vogels en loop je vlakbij de Kaapse buffels. Vlakbij, niet bij, “Want dan is dat meteen je laatste keer”, lacht woordvoerster Ilse Segers. De Savanne moet de beleving nog levensechter maken, en met succes. Het typische beeld van de koereiger die meereist op de rug van een buffel wordt hier, duizenden kilometers van hun natuurlijke habitat, werkelijkheid.

 

Het contrast met de Zoo uit mijn kindertijd kon niet groter zijn: de buffels stonden toen te gapen in een eentonige kraal, de vogels zaten apart in kleine kooien. Niet dat dat iets afdoet aan hoe de Zoo in mijn herinneringen is blijven leven als een magische plek van nieuwsgierige opgetogenheid, maar dit gevoel zal misschien nog tien keer zo sterk zijn als de kinderen van nu later terugdenken aan de dierentuin van hun jeugd. Het beeld dat zij zullen hebben is een kleurrijke wirwar van gefladder en hoefgetrappel, die ze door de panoramische glazen wand van het bijbehorende restaurant Savanne met open mond konden gadeslaan.

 

Ook vanuit het gerenoveerde Grand Café Flamingo kan je je ogen de kost geven. Zoals de naam al weggeeft, kijk je uit over het nieuwe Flamingoplein waar de roze vogels sierlijk rondschrijden. De locatie van hun verblijf is niet veranderd: de flamingo’s verwelkomen sinds mensenheugenis de bezoekers en zitten daardoor in ieders geheugen gebeiteld. 32 Cubaanse flamingo’s wonen er, maar zelf denken ze dat ze met veel meer zijn: in hun verblijf werd een grote spiegel geïnstalleerd die hen die illusie voorhoudt – onderzoek heeft namelijk uitgewezen dat ze makkelijker broeden in grote groep. “De truc lijkt te werken want ondertussen zijn er al jongen, wat voordien dertig jaar geleden was”, vertelt Ilse Segers.

 

de magie van het moment

Ondanks de verbouwingswerken blijven de belangrijkste iconen bewaard: de kleurige Egyptische tempel waar de giraffen en olifanten huizen, bijvoorbeeld. Of het oude vogelgebouw waar je als kind uren kon staan gapen naar de broedmachine waar kippeneieren uitkwamen, meteen vergetend dat er om het hoekje allerlei tropische vogelsoorten je aandacht hadden opgeëist. Of nog: de opvallende gevel van het reptielengebouw, waar menig kleuter veilig papa’s hand vasthield als het begon te donderen bij de krokodillen.

 

Van stilstand is echter geen sprake, de Zoo is wel degelijk mee geëvolueerd met haar tijd. Niet alleen door te experimenteren met het houden van dieren (zoals bijvoorbeeld de gemengde Savanne), ook door de bezoeker meer te betrekken. “Mensen krijgen van ons de verhalen aangereikt via verschillende dragers: twee magazines voor abonnees, maar ook Facebook, YouTube, Instagram, Twitter en er is zelfs een app”, legt Segers uit. Via al deze verschillende kanalen wordt geprobeerd om alle doelgroepen te bereiken. Geen sinecure, want de bezoekers zijn even divers als de diersoorten die ze kunnen bewonderen. De Zoo is er voor alle ideeën en overtuigingen, voor alle leeftijden ook. Voor mensen van 83 en mensjes van drie, voor pubers die met hun eerste liefje het park komen ontdekken en mama’s en papa’s die de Zoo herontdekken door de ogen van hun kinderen. Ook studenten zijn meer dan welkom. Op een kwartiertje wandelen van de universiteit biedt de dierentuin een welkome adempauze, een uitlaatklep voor examenstress en een inspiratiebron voor een volgende opdracht. Met een studentenabonnement is het nog voordelig ook: voor vijftig euro bezoek je een jaar lang de dierentuin wanneer je maar wil en mag je zelfs eenmalig gratis iemand meenemen (de prijs van een normaal ticket: 22 euro).

 

Bovenal is de Zoo een plaats van vertraging waar de magie van het echte, het leven, pas doordringt als je er even de tijd voor neemt. En voor je het weet vertel je aan je kinderen hoe de Kaapse buffels vroeger eenzaam stonden te staren in hun kale perk, terwijl je midden tussen de vogels op de levensechte Savanne staat.